Jesteśmy rodzicami nastolatków z autyzmem, których na początku połączyła niepełnosprawność dzieci, a po latach wspólnej drogi i doświadczeń, również przyjaźń.

Od momentu diagnozy stawialiśmy na naukowe metody rehabilitacji.
Od wielu lat są oni pod opieką Polskiego Stowarzyszenia Terapii Behawioralnej, będącego oddziałem Association for Behavior Analysis International w Polsce. Intensywna terapia w przedszkolu prowadzonym przez Stowarzyszenie przyniosła efekty ale wciąż nie na tyle duże, by nasze dzieci mogły rozpocząć naukę w szkole z grupą rówieśników neurotypowych.

W 2013 roku, już jako członkowie Zarządu Polskiego Stowarzyszenia Terapii Behawioralnej, braliśmy czynny udział w tworzeniu Niepublicznych Szkół Specjalnych UMIEM, placówki w której wiodącą metodą terapii jest terapia behawioralna, a dzięki której, dzieci kończące przedszkole, mają szansę kontynuować naukę w systemie behawioralnym.

Spokojni o ich losy w systemie edukacji po stworzeniu Szkół, zaczęliśmy zadawać sobie pytania: co dalej? Jak ma wyglądać życie naszych dzieci gdy zakończą etap szkolny? Co będzie z naszymi autystycznymi dziećmi, gdy nas zabraknie?

Zaczęliśmy przyglądać się uważniej sytuacji dorosłych osób z autyzmem w Polsce. Z przerażeniem dotarło do nas, że jest ona bardzo niepokojąca. Po zakończeniu edukacji pozostają oni z małą rentą na utrzymaniu rodziców, a po śmierci opiekunów trafiają do państwowych domów pomocy społecznej, w których liczba pacjentów przekracza często i sto osób. Umieszczenie autysty w takim domu, to równoczesne skazanie go na podawanie coraz to większych dawek leków przeciwlękowych i antydepresyjnych.
Nikt nie chce takiej przyszłości dla swego dziecka. Przyglądając się systemom opieki dla dorosłych osób z autyzmem w Stanach Zjednoczonych i w Europie Zachodniej, wiemy że można inaczej.

Fundacja Autyzm Up jest naszą odpowiedzią na te pytania, obserwacje, obawy.